Logan Kang

Wiek: 24
Data i miejsce urodzenia: 17 Kwietnia 1988, Tokio
Praca: Pomoc w Bibliotece. Od czasu do czasu pogrywa w miejscowych knajpkach, dorabiając sobie.
Znaki szczególne: Tatuaże na obu ramionach i na lewym nadgarstku.

Wygląd: Jak wygląda Kang? No wiecie, ma dwie nogi, dwie ręce, parę uszu, oczu. Ma nos! Żaden z niego grecki bóg, czy co tam innego. Jest sobie zdrowym mężczyzną, bez żadnych choróbsk [oczywiście poza wrodzoną głupotą. Ale na to nie bierze się leków niestety.] Jedynym co może go nieco wyróżniać na tle miasteczka Nottingham, jest to, że jest Azjatą. I to całkiem wysokim Azjatą. Matka natura obdarzyła go bowiem aż 197cm wzrostu, a mało kiedy widzi się aż takiego wysokiego skośnookiego. Ale idąc dalej.. Ma ciemne oczy, którymi bacznie lustruje otaczającą go rzeczywistość. Na głowie- bujna, czarna czupryna, jego niesfornych włosów. Czasem przydałoby się je uczesać, ale chłopak chyba jeszcze nigdy w życiu o tym nie pomyślał. Na całe szczęście myje je, więc problemu z jakimiś pasożytami nie ma. Uff. Zarośnięty jest trochę na brodzie. Posiada mały, czarny kolczyk w uchu. Co jeszcze? Najczęściej można go zobaczyć ubranego w czarne spodnie+trampki+koszulka jakiegoś super zespołu, którego i tak nie znasz. Na obu ramionach ma tatuaże, na lewym nadgarstku również. Ale nikomu się nigdy nie zwierzał, w jakim celu je zrobił, więc niestety. Wy również się nie dowiecie.

Charakter: Charakter? To jest dopiero pytanie. No to właśnie.. nie wiem. Człowiek burza. Uśmiechnięty od ucha do ucha, zbawiać świat może.. ale za moment to człowieku uważaj! Bez kija nie podchodź. Cholernie emocjonalny z niego dupek, zmienny niczym pogoda. Trochę jak baba jakaś, no nie?
Buntownik z niego? Trochę tak, trochę nie. Trudno my przychodzi zwierzanie się komukolwiek, dlatego grono jego przyjaciół zawsze jest niewielkie. Ale gdy już ma przyjaciół.. w ogień by za nimi wskoczył. Oczywiście potem by im nieźle dupsko przetrzepał, bo jaki idiota się tak naraża?! No to właśnie.. Ogólnie na co dzień raczej pogodna z niego osoba, szczerzy te swoje zęby do wszystkich i już. Konflikty między nim a kimś? Czy się sprzecza, kłóci? HA HA, nie. Zlewa to wszystko ciepłym moczem. Niech reszta świata się gryzie, on nie zamierza. Lepiej poobserwować wszystko z daleka i się ponabijać. Przejmuje się tylko i wyłącznie przyjaciółmi. Nadepniesz im na odcisk? Kang odwdzięczy Ci się dwa razy mocniej.

Historia:
Historia pana Kanga nie jest niezwykle, niezwykła. Urodził się w Kraju Kwitnącej Wiśni, w samym sercu kraju, w Tokio. To tam po ziemi dreptał sobie mały chłopiec, który niesamowicie cieszył swoją twarz do wszystkiego co kolorowe, do wszystkich grających cudeniek. Każde dziecko ma w sobie pewien dryg muzyczny. Wiecie, poczucie rytmu i te sprawy. Ale nasze małe azjatyckie stworzenie wyróżniało się na tle muzycznym już od najmłodszych lat. Puszczenie mu dobrego utworu było praktycznie jedynym sposobem na uspokojenie brzdąca. I tak rósł i rósł. Aż w końcu rodzicie zdecydowali się go wysłać daleko, daleko, bo aż do Londynu, do jego Babki, Hyuny Kang. Rodzicielka jego ojca, po wychowaniu swojego jedynego syna, ruszyła w świat w celu pielęgnacji swojej miłości do muzyki, aż w końcu została już na zawsze w Anglii. [Pomińmy istotny fakt, że państwo Kang nie za bardzo chcieli mieć dziecko. Nasz nieplanowany Loganek rujnował towarzyskie życie dorosłych. To się go pozbyli.]
Tak więc w wieku siedmiu lat, zmienił miejsce zamieszkania i uczył się świata od nowa. Dorastał, kształcił się muzycznie. Przez wiele lat wszystko było pięknie i ładnie.. aż Hyuna umarła. Biedaczysko nasze, przywiązane do babki niezmiernie, załamało się na dość długi czas, i wyłączyło z życia społecznego. Nie ukończył przez to Akademii Muzycznej. Nie myślcie sobie, że go nie było stać. Oj nie. Babunia zostawiła mu całkiem niezłe zabezpieczenie na życie. Po prostu jakoś mu się odechciało. W końcu, jest dorosły, czyż nie? Odpowiedzialny sam za siebie. Zebrał swoje manatki, pozostawił mieszkanie takie jakim było, kiedy ostatni raz babcia przebywała w mieszkaniu.. i ruszył w siną dal. Gitara na jednym ramieniu, torba z rzeczami na drugim a w ręku butelka dobrego winiacza.