Haerowen Valadelaine

Wiek: 16
Data i miejsce urodzenia: 02.listopada, Nottingham
Praca: w kawiarence/uczennica
Znaki szczególne: Charakterystyczny kolor oczu, małe znamię w kształcie V na lewym ramieniu.

Wygląd:
Równe, białe ząbki zazwyczaj najbardziej rzucają się w oczy, gdyż Hera często odsłania je w wesołym uśmiechu. A może to wcale nie zęby wraz z kształtnymi, malinowymi ustami przyciągają wzrok? A może to jej oczy, które w jednej chwili potrafią zmienić się z oziębłego lodowego koloru, na błękit pełen życia i radości? Haer może i nie wie co w niej przyciąga wzrok, ale wie jedno - nie brak jest wdzięku i urody.
Chyba nie grzechem jest to, że ładna dziewczyna jest świadoma tego, że jest ładna? Chociaż nawet jeśli takowa rzecz, byłaby grzechem, to by się tym nie przejmowała, w końcu już nie takie rzeczy ma na sumieniu.
Wiele osób twierdzi, że Hera ma wspaniałą urodę, a ona sama nie próbuje zaprzeczać, choć wie, że jest po prostu zwyczajna. Chociaż nic w niej się nie wyróżnia, trudno znaleźć też jakiś nadmiernie słaby punkt w jej wyglądzie, tak już działa pewność siebie. Nie ma problemów typu „mój nos jest za duży”, „jedną pierś mam większą od drugiej”, „mam zęby jak koń”, „moje oczy są nierówne”. Zaakceptowała swój wygląd w stu procentach i uważa, że nie warto przejmować się opinią innych. Oczywiście takie podejście dobrała sobie tylko do negatywnych komentarzy, bo kocha słuchać komplementów. Właściwie za wiele nie myśli o swoim wyglądzie jako takim, jest jaka jest i nie chce jej się tego zmieniać.
Co do sylwetki nigdy nie czuła, że jej czegoś brakuje, albo wręcz przeciwnie – ma coś w nadmiarze. Jest szczupła, ale zaokrąglona w odpowiednich miejscach. Ani razu nie zdarzyło się, by narzekała na którąś z części ciała. Nawet biust uważa za idealnie proporcjonalny – nie za duży, nie za mały.
Mimo tego, że przepada za słodyczami i nienawidzi uprawiać sportu, to ma zgrabne, jędrne ciało. Jak to możliwe? Cała sztuka tkwi w dobrej przemianie materii, odpowiednich masażach, peelingach i naprawdę mało męczących dietach błonnikowych stosowanych od czasu do czasu. Nie można jej namówić do żadnego sportu, co więcej, gdyby to zależało od niej, to kazałaby się nosić na rękach, tylko by się nie męczyć.
Jej styl zmienia się z dnia na dzień, więc w jednej chwili nie ma na sobie ani grama makijażu i można zachwycać się jej naturalnie różanymi ustami i nieskazitelną, śmietankową cerą, a chwilę później ma mocno zatuszowane rzęsy i usta pomalowane szkarłatną szminką. Raz nieskrępowana lata boso po łące ubrana jedynie w białą sukienkę i wianek kwiatów na głowie, a potem zobaczyć ją można na wysokich szpilkach, w miniówie i obcisłym topie z dużym dekoltem, nie wspominając już o biżuterii dopełniającej jej strój. Nigdy nie potrafi się zdecydować na jeden styl. Raz stara się być seksowna, a raz słodka. Trudno powiedzieć co jej lepiej wychodzi, jednak ona czuje się równie dobrze w obu tych typach
Wypadałoby omówić też takie szczegóły jak jej dziewczęca twarzyczka. Rzeczywiście, nie można odmówić jej uroku, posiada prosty, zgrabny nosek, parę dużych, błękitnych oczu, pełne, malinowe usta, pod punktem anatomicznym jest wprost idealna, nie brakuje jej żadnej ręki, ani nic w ten deseń...


Charakter:
Na co dzień jest energiczna i wesoła, co więcej każdy kto chociaż raz z nią rozmawiał o tym wie. Większość osób, które Hera polubiła, polubiły też Herę. Bo gdy czegoś bardzo chce, zawsze wie jak to dostać.
Chociaż na pierwszy rzut oka tego nie widać jest niezwykle sprytna i przebiegła, opanowała sztukę kłamania w żywe oczy do perfekcji, w końcu ćwiczy to od piątych urodzin jak to wyciągnęła podwójnie pieniądze od babci, mówiąc, że jeszcze nie dała jej prezentu.
Zazwyczaj ma wrażenie, że życie to jedna wielka gra, w której jest tylko pionkiem, więc ćwiczy by z bezsilnego pionka - stać się decydującym graczem. Pomińmy już, że zupełnie jej to nie wychodzi.
Nienawidzi wszelkiego rodzaju dyscyplin sportowych. Ze wszystkich jednak najbardziej męczy ją bieganie!
Ma też swoje przesądy, takie jak np. to, że w każdy piątek robi sobie małego warkoczyka we włosach, by mieć szczęście, albo to, że gdy zabije pająka musi pięć razy podskoczyć na lewej nodze, by nie przywołać ciężkiej choroby.
Jej znakiem rozpoznawczym w zachowaniu jest to, że działa bez większego planu, bez zastanowienia, ale za to z wielką dynamiką i pasją.
Nie potrafi długo trzymać urazy. Zazwyczaj, nawet jeśli to ona jest tą poszkodowaną, mówi, by zapomnieć o sprawie.
Nawet gdy jest zła, ciągle się uśmiecha, czasami udaje jej się tym kogoś zdenerwować podczas kłótni, więc zawsze chodzi wesoła.
Gdy coś postanowi, zaczyna wykazywać się niezwykłym uporem i determinacją. Nie brakuje jej odwagi, jeśli chodzi o kontakty międzyludzkie, jednak w obliczu niebezpieczeństwa nagle paraliżuje ją strach i nie potrafi myśleć logicznie..
W sobie najbardziej ceni kreatywność . Gdy ma wolny czas lubi szkicować w swoim pamiętniku. Tak, moi mili, ona prowadzi pamiętnik! Jest niezwykle wrażliwą osóbką, chociaż osobiście twierdzi inaczej. Gdyby miała więcej czasu, to malowałaby też większe obrazy.
Czasami bywa nader naiwna, a wszystko przez to, że wierzy w dobro drugiej osoby. Według niej każdy zasługuje na drugą szanse, bez względu co zrobił w przeszłości.
Wygląda na spokojną i pilną uczennicę, jednak cicha woda brzegi rwie! Często się wygłupia i szaleje do upadłego, odwagi jej nie brakuje, więc gdyby nie to, że ma fatalny wokal, zostałaby gwiazdą rocka, by móc wariować na scenie i rozwalać własny sprzęt. Mimo tego nigdy nie przepuści okazji, by zgłosić się do jakiegoś przedstawienia, jeśli takowe jest wystawiane w szkole.
Cały trik polega na tym, że nauczyciele biorą ją za odpowiedzialną, młodą damę, dzięki czemu często wymiguje się ze szlabanów i kar. Bo kto uwierzy, że taki aniołek jak ona zrobiła coś tak bezczelnego z własnej woli?
U innych osób ceni poczucie humoru, oraz to, że można im ufać. Najchętniej trzyma się z tymi bardziej oryginalnymi, bo... po prostu tak jest ciekawiej. Kocha odbiegać od normy, a to, że komuś może się to nie spodobać, to szczegół. Nigdy szczególnie nie dbała o względy innych. Dopiero gdy ktoś jej się spodoba zaczyna się wysilać, by zaprzyjaźnić się z ta osobą. Zaprzyjaźnić, bądź coś więcej...

Historia:
Od zawsze mieszkała w tym samym mieście, rodzice nie zanudzali ją opowieściami „...za moich czasów...”, więc nie za bardzo orientuję się jak to było kiedyś. Wie jedynie to, że od pokoleń jej rodzina od strony ojca mieszkała pod tym samym adresem co oni teraz. Oczywiście dom był remontowany już wiele razy, ale ciągle upierają się przy tym neutralnym, nierzucającym się w oczy białym kolorze. W środku też wszystko utrzymywało się w stonowanych kolorach oprócz... oczywiście pokoju Hera. Ściany specjalnie zostały pomalowane tak, by wyglądało na to, że „w pokoju rozpętała się bitwa na farby.” Nawet meble są kolorowe i zdeformowane w różne ciekawe kształty. Rodzice nie mieli nic przeciwko takiemu, przyznajmy, trochę dziwnemu wystrojowi. Od zawsze Hera robiła co chciała, o rodzice mieli do niej bezgraniczne zaufanie. W końcu „to taka dobra dziewczynka”.
Matka, Elody Valadilaine, jest nadzwyczajną kurą domową, sąsiadki uznają ja za perfekcyjną panią domu. Pamięta o każdym święcie i jeszcze nigdy nie ominęła jej herbatka o piątej. Nie lubi zmian i brudu, więc sprząta cały dom codziennie, ale nigdy niczego nie przestawia. Na dzień dzisiejszy prowadzi małą kawiarenkę.
Ojciec, Louise Valadilaine, pracuje w sklepie sportowym, a swoją miłość do sportów próbuje przełożyć na resztę rodziny, jedynie Hera nie ma ochoty nawet tego słuchać. Próbował namówić ją już do większości znanych mu sportów.
Ian, starszy od Haer o dziesięć lat, zajął się zawodowo trenowaniem koszykówki i wyjechał z miasta. Oczywiście ojciec, aż pęka z dumy i za każdym razem gdy rozmawia z nowo poznaną osobą, to wielokrotnie chwali się synem.


Zainteresowania: Malarstwo.
Ciekawostki:
✔ Pisze pamiętnik.
✔ Jest uzależniona od żelków, zwłaszcza zielonych miśków.
✔ Śpi z pluszowym słoniem, Carlem, ale nieliczni o tym wiedzą.
✔ Jest beznadziejna w układaniu puzzli.
✔ Uwielbia układać puzzle.
✔ Nie potrafi pływać.
✔ Ma pieprzyk na prawym pośladku.